Długa tradycja święta Trzech Króli w Karkonoszach

Zakończenie okresu bożonarodzeniowego przypada na 6 stycznia. W dawnych Karkonoszach, obchody Święta Trzech Króli były połączeniem chrześcijańskich tradycji z pogańskimi przesądami.

Święto Trzech Króli to jednocześnie koniec i początek celebracji. Obrzędy i tradycje związane ze świętem, łączyły w sobie wierzenia chrześcijańskie i pogańskie figle. W tamtym czasie, niezwykłe właściwości przypisywano wodzie święconej. Święcone były domostwa i chleb kropiony był wodą. Tak przygotowanym pieczywem gospodarze karmili zwierzęta hodowlane. Głównych celem takich działań była ochrona przed złymi siłami, słowem oraz chorobą. Zjedzenie kawałka strucli bożonarodzeniowej w Święto Trzech Króli chroniło przed chorobami żołądkowymi. Nie brakowało śpiewaków i grajków odzianych w królewskie stroje, którzy spacerowali od domu do domu śpiewając różne piosenki.

W tego typu zabawy najbardziej zaangażowane były dzieci. Na drzwiach święconą kredą wypisywano litery K+M+B, zaś w niemieckich wsiach i domach C+M+B. Jeżeli pojawiły się na drzwiach młyna, czasem żartowano z młynarza interpretując ten skrót jako: „Każdy Młynarz Błazen, Który Mało Bierze.“ Święto Trzech Króli wiązało się także z przesądami wróżącymi bogactwo i dostatek. Najsłynniejsze z nich brzmiało tak: kto w tym dniu położy się do łóżka odwrotnie, temu przyśni się miejsce, w którym zakopano skarb. Kalendarzowe nadejście Trzech Króli rozpoczyna okres zabaw i hulańców.

W Karkonoszach i na pogórzu karkonoskim karnawał był czasem obfitości i oficjalnego obżarstwa, na stołach nie mogło zabraknąć mięsa i domowych wyrobów alkoholowych. Bogaci mieszkańcy tutejszych terenów świętowali z dużo większym rozmachem. Organizowano bale, potańcówki, śluby i korowody maskowe. Co ciekawe, maski miały swoje funkcje i znaczenia. Niedźwiedź prowadzony przez niedźwiadka symbolizował płodność i dostatek, maska żyda natomiast, symbolizowała zmarłych przodków. Za pośrednictwem zgrabnych masek i kamuflaży, drwiono z ludzkich cech i słabości, czasem też z konkretnych współobywateli. Na koniec cały korowód udawał się do karczmy.